Ze begreep zichzelf vaak niet eens meer
Merel belde mij om een afspraak te maken voor een consult. Het ging de laatste tijd steeds minder goed tussen haar en haar vriend. Er waren steeds vaker irritaties en ruzies. Haar vriend probeerde haar te begrijpen en te helpen, maar op een of andere manier lukte dat niet.
Hoe kon het ook? Ze begreep zichzelf vaak niet eens meer.
Op het werk liep het ook niet lekker, en als ze heel eerlijk tegen zichzelf was, ook dat was al heel lang gaande.
Ze vond geen gehoor, had niet het gevoel dat er ook maar enige waardering voor haar werk was, terwijl ze zich altijd voor de volle 100%, en meer, inzette..
Daarnaast kreeg ze de laatste jaren steeds meer last van fysieke pijn en ongemakken.
En ze was moe, doodmoe….
Een burn-out lag op de loer.
Merel zat enigszins ‘gelaten’ voor me. Ze was nu op een punt aangeland dat ze wist dat het zo niet verder kon, maar hoe nu verder?
In afstemming zie ik hoe haar 3e chakra voor een deel op slot zit. Alsof er een groot deel ‘gestolde’ energie vast zit.
De informatie die ik erbij doorkrijg is dat Merel, (onbewust), het gevoel heeft dat ze het niet waard is om ‘gezien’ en ‘gehoord’ te worden.
Als klein meisje
Ik krijg in een flits te zien hoe Merel als klein meisje probeert de aandacht van haar vader te trekken, door extra haar best te doen op school, heel hard te trainen op de zwemclub om zo goed te presteren bij de zwemwedstrijden. Maar hoe hard ze ook haar best doet, hoe lief en aangepast ze ook is. De aandacht blijft uit.
Merel vertelt me dat haar vader nooit naar een zwemwedstrijd is komen kijken.
Natuurlijk heeft haar dat destijds veel verdriet gedaan, maar ze liet het nooit merken.
Dit alles maakte wel dat er bij Merel een innerlijke overtuiging ontstond. Namelijk de overtuiging dat ze het niet waard is om tijd en aandacht aan te besteden.
Ik voel hoe Merel’s maag en buik in de loop van de jaren meer en meer zijn gaan verkrampen. Niet meer open durven of kunnen staan. Maar ook hoe haar hart steeds stiller is geworden…Steeds meer teruggetrokken…
Het patroon
En ook hoe daardoor een ander ‘patroon’ zich in haar leven ontwikkelde.
Als ‘niemand’ haar zag, dan had het al helemaal geen zin om iets aan de ander te vragen, of om aan te geven dat haar iets dwars zat, of teveel werd. De automatische reactie werd steeds vaker:
‘Laat maar’…. Ik doe het wel alleen, ik los het wel alleen op’
Terwijl ik het bovenstaande met Merel deel, krijg ik door dat met de woorden ‘laat maar’, er eigenlijk ook gezegd word ‘laad maar’
Laad alles maar op mij… Ik draag het wel…
Geen wonder dat je daar moe van word!
Nu het hardop wordt benoemd zie ik hoe er ‘oude pijnstukken’ uit Merel’s lichaam en aura-veld verdwijnen. Het voelt al een stuk ‘lichter’.
Jezelf zien en naar jezelf luisteren
Merel beseft dat ze het gemis aan ‘gezien’ en ‘gehoord’ worden, is gaan overcompenseren in heel erg haar best doen, en heel hard te gaan werken. Maar ze beseft nu ook meer en meer dat dat de oplossing niet is…, natuurlijk is het fijn is als een ander je ‘ziet’, maar het gaat er vooral om dat je jezelf ‘ziet’, én naar jezelf ‘luistert’.
Voor en na zullen er vast nog stukken gezien en geheeld mogen worden, dat heeft tijd nodig… maar het begin is gemaakt ♥
Een heel mooi verhaal. Ook veel gelijkenissen met hetgeen ik meemaakte tijdens mijn kinder- en jeugdjaren. Bij Gerdie vond (vind) ik erkenning en herkenning, steun en healing om meer kunnen los te laten, het verleden achter mij te laten en meer in het nu te leven.
Dankjewel Lisette voor je reactie. Onze kindertijd kan soms voor de nodige issues in ons volwassen leven leiden. Maar ik vind het fijn om te horen dat ik je in dit stuk heb kunnen ondersteunen ♥